Polska jako państwo praktycznie nie funkcjonuje w zakresie: służby zdrowia, prawa (prokuratura i sądy), a "polska opozycja" chwyciła się jednego głównego tematu - wydumanego przez autorów ideologii – praw gejów do zawierania „małżeństw” między sobą.

Kolory partyjnych desusów.

W czasach, w których o częściach bielizny nie wypadało publicznie wypowiadać – ze względu na szacunek do intymności człowieka słowo dajmy na to „majtki” było „niewymowne”.
Używano wówczas francuskiego pochodzenia określenia desusy od eufemistycznego francuskiego - dessous – czyli tego co pod spodem. Ludzie dobrze wychowani jeszcze 50 -100 lat temu uważali, że kwestia ludzkiej intymności nie powinna być przedmiotem jakiegoś upublicznienia, a już nie daj Boże – debaty.

Dziś kiedy jakiekolwiek "dobre wychowanie" odeszło do lamusa, ta delikatność naszych przodków wydaje się czymś zgoła niezrozumiałym. Nie tylko, że części garderoby, w tym przypadku – damskiej zapełniają reklamy,
że dziewczyny paradują rozdekoltowane, ale co jakiś czas internet elektryzuje wiadomość że jakaś celebrytka pokazała się w majtkach albo bez.

W tej oto atmosferze naszych czasów, posłanki (posełki?) opozycji przyszły na Zgromadzenie Narodowe, na którym świeżo wybrany prezydent Rzeczpospolitej miał składać ślubowanie w tak dobranych kolorystycznie sukniach by w ławach poselskich wyglądały jak homoseksualna tęcza lgbt.
Nie śmiem co prawda wyrokować o kolorach ich desusów, ale jak sądzę determinacja partyjna w obronie
rzekomo krzywdzonych towarzyszy z lgbt wymagać musiała założenia również stosownie dobranych
kolorowych excuse le mot - majtek, no bo a nuż by przyszło do jakiejś demonstracji i jakby wówczas wyglądało,
że spod np. czerwonej sukni... wygląda bielizna - zupełnie innego koloru.

Poza tym pozwalam sobie na to śmiałe przypuszczenie – o partyjnie dobranych kolorach bielizny pań posełek (posłanek?) - albowiem cały happening z odwzorowaniem kolorami sukien tęczy w ławach poselskich obrazuje poziom naszej „klasy politycznej”.

Państwo polskie ma taką masę mankamentów na każdym poziomie jego istnienia, że doprawdy kwestia rzekomych prześladowań wobec środowiska lgbt jest jakimś odlotem rozumu.

W Polsce nie funkcjonuje właściwie służba zdrowia, nie działa właściwie prokuratura, sądy należą do najdroższych i najbardziej opieszałych w Europie, a więc "polska opozycja" chwyciła się jednego tematu i to wydumanego przez autorów ideologii – praw gejów do zawierania „małżeństw” między sobą - tak jakby tym ludziom do czegokolwiek były takie „małżeństwa” potrzebne.

Trzeba też zauważyć, że napięcie emocjonalne między normalną większością społeczeństwa, a prowokatorami
ze środowiska lgbt oczywiście występuje. Wywołują je jednak sami geje, a to bezczeszcząc symbole kultu religijnego chrześcijan, a to onanizując się publicznie na balkonach podczas przemarszu demonstracji środowisk patriotycznych.
Prowokacja taka – co przecież łatwo zauważyć - zawsze wynika z agresji niezrównoważonych osób z lgbt, a zmierza do zbulwersowania i ściągnięcia na najbardziej gorliwych aktywistów działań policji.

Wtedy podnosi się gwałt, że oto geje i lesbijki są w Polsce prześladowane, bo policja wyciąga konsekwencje za zbezczeszczenie symboli religijnych. I to się właśnie nazywa „zwycięstwo prowokacji”.

Jednak do tej pory polska opozycja miała – jak się wydawało – jeszcze jakieś inne zainteresowania niż lgbt.
Teraz zredukowała swój program w zasadzie tylko do tego punktu i stąd wynikała demonstracja posłanek (posełek?) podczas niedawnego, czwartkowego posiedzenia ślubowania.

Swoistym egzemplarzem współczesnego poziomu tego co się dzieje w polskiej polityce jest Klaudia Jachira,
która ze skandalizowania, najbardziej wulgarnego drażnienia zwolenników partii Jarosława Kaczyńskiego zrobiła swój „znak firmowy.”
Oprócz tematów najbardziej drażliwych i skandalizowania nie znane są inne walory – choćby intelektualne – delikwentki.
Na ślubowaniu Prezydenta - Pani poseł Jachira wymachiwała transparentem „krzywoprzysiężca” – z oczywistym błędem ortograficznym.
I tak będzie robić do końca kadencji – jestem tego pewien.

 
Za ten brak hamulców została zresztą wpisana przez Platformę – niegdyś określającej się jako „partia centrowa” - na partyjną listę wyborczą. Czy tak się kończy demokracja?

Janusz Sanocki – Poseł VIII Kadencji Sejmu RP